-
1 koma
[kʰɔ:ma]I f komu, komurприход, приезд, прибытиеII v kem, kom, komum, komið1. vi1) приходить, приезжать, прибыватьég hef komið þangað — я был [бывал] там
2) наступать, приближаться3) ( af e-u) происходить (из-за чего-л.), вызываться (чем-л.)4) ( af e-m) происходить (от кого-л.), быть потомком (кого-л.)ég er kominn af Agli Skallagrímssyni — я потомок Эгиля Скаллагримссона [Эйидля Скадлагримссона]
5)2. vt (D)1) доставлять, отправлятьkoma e-m á land — доставить кого-л. на берег
2) ( e-m til e-s) заставлять (кого-л.) сделать (что-л.)□◊komdu sæll ( мужчине) [sæl ( женщине)] — здравствуй
komið þið sælir [sælar, sæl], komið þér sælir [sælar] — здравствуйте
á fimmtudaginn kemur — в ближайший [будущий] четверг
3.koma sér vel [illa] — быть любимым [нелюбимым]
□4. komastдостигать, добираться, попадать□◊komast í vana — привыкнуть, приучиться
hann hefur áður komizt undir manna hendur — он уже судился [наказывался] раньше
komast að raun um e-ð — узнать о чём-л.
-
2 VEÐR
I)n.1) weather (gott, illt);2) wind (tók at lægja veðrit); sigla (stýra) í v. e-m, to get to the wind-ward of one, take the wind out of his sail;3) quarter, tack; veifði hann rœði annars veðrs til, he steered round with his oar on the other tack;4) the lower air (þetta smiði var svá mikit vorðit, at þat tók upp ór veðrum); v. rauf upp, the air cleared up;5) wind, scent; bersi hafði v. af manninum, the bear had wind of the man, scented him; komast við veðri, to be scented, rumoured; láta koma v. á e-n um e-t, to let one get scent of, throw out hints to one about a thing; staðarmenn mæltu mjök á. v., hinted broadly.(gen. -rs and -rar, pl. -rar), m.1) wether;2) battering-ram.* * *1.n. [A. S. and Old Engl. weder; Engl. weather; Germ. wetter; Dan. væder, sounded vǣr-et]:—the weather; kalt, vindlítið veðr, gott veðr, kyrt veðr, Fbr. 256; spurði hvat veðrs væri, id.; í hverju veðri, K. Þ. K.; veðr ræðr akri, Hm., Fms. ix. 353: the air, ná upp ór veðrum, out of the upper air, Edda (pref.); eldr, veðr, jörð, 625. 178,2. a wind; stormr veðrs, Fms. i. 101; bera klæði í veðr, Eb. 264: wind, a gale, hvasst veðr, a gale, Eg. 196; tók at lægja veðrit, Nj. 124; veðrit óx, 267; reka fyrir veðri ok straumi, Grág. ii. 384; sær eða vötn eða veðr, 275; stór veðr, great gales, Eg. 160; at veðr tvau verði senn í lopti, Fas. ii. 515, passim.3. naut. phrases; stýra á veðr e-m, Fms. ii. 305; beita undir veðr, Fb. i. 540; reru í kring um Bagla ok á veðr þeim, Fms. viii. 335; á veðr eldinum, 283; sigla á veðr e-m, to get to windward of one, to take the wind out of his sail, Band. 39 new Ed.; veifa ræði veðrs annars til, Hým. 25; láta í veðri vaka, to ‘see which way the wind blows’(?), metaph. to make believe, pretend, see vaka.4. phrases; hafa veðr af e-u, to get the wind of one, scent him, metaphor from hunting; bersi hafði veðr af manninum, the bear had wind of him, Grett. 101 A; ek hafða veðrit af þeim sem kallaði, Fas. i. 14; komask við veðri, to be scented, rumoured abroad, Fms. vii. 165, Ísl. ii. 482, Rd. 252; Hjalti lét koma veðr á þau ( threw out hints to them) um ræður þær er haun hafði upp-hafit, Ó. H. 59; staðar-menn mæltu mjök á veðr um, hinted broadly, Orkn. 342.B. COMPDS: veðrabati, veðrabálkr, veðrabrigði, veðrbelgr, veðrblaka, veðrborð, veðrdagr, veðreygr, veðrfall, veðrfastr, veðrfölnir, veðrglöggr, veðrgnýr, veðrgóðr, veðrharðr, veðrhimin, veðrahjálmr, veðrahöll, veðrkænn, veðrlítill, veðrsjúkr, veðrspár, veðrstaða, veðrsæll, veðrtekinn, veðrvandr, veðrviti.2.m., gen. veðrar, but veðrs, Stj. 133; [A. S. weder; Engl. wether; Germ. widder; Dan.-Swed. væder, väder]:—a wether; the word is obsolete in Icel. except in poetry (cp. hrútr), Edda (Gl.); þeir glöddusk sem veðrar, Stj. 177; ins hornótta veðrs, 133; veðr, N. G. L. i. 212; veðra-fjörðr, or corrupt, Viðris-fjörðr, in a pun = Hrúta-fjörðr, Grett. (in a verse).2. a battering-ram. Sks. 411.II. as a nickname, Landn.COMPDS: veðrarhorn, veðrarlamb.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Русский